โก๋แก่แห่งความหลัง

กินถั่ว โก๋แก่ ทีไร ชวนให้คิดถึงความหลัง ที่เมื่อครั้งหนึ่งนานมาแล้ว เคยหลงเข้าไปสู่อาณาจักรของโก๋แก่ โก๋แก่แห่งความหลัง นั้น เรื่องมีอยู่ว่า

กาลครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว เคยรับสอนคอมพิวเตอร์ตามบ้าน มีอยู่ที่หนึ่งที่ติดต่อเข้ามาให้ไปสอน จำได้ว่าเดินทางไปไกลมาก ตอนนั้นพักอยู่แถวราชประสงค์ ต้องนั่งรถเมล์ไป จำได้ว่ารถเมล์สายนั้นขึ้นทางด่วนไปด้วย และยังต้องต่อรถอีกกว่าจะถึงจุดหมาย

พอถึงจุดหมายก็รู้เลยว่าคือโรงงานที่ผลิตถั่วโก๋แก่ คนที่ติดต่อมาเพื่อให้สอนคอมพ์ เป็นเด็กหนุ่ม น่าจะยังเรียนมัธยมอยู่ อัธยาศัยดี อ่อนน้อมถ่อมตน ใฝ่เรียนรู้ สอนเข้าใจง่าย ไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร ไม่ถามเรื่องส่วนตัว ไปถึงก็สอนอย่างเดียว ขณะที่สอนอยู่เขาชี้ให้ดูผู้ใหญ่ท่านหนึ่งที่อยู่แถวนั้น "เขาคนนั้นละพี่ โก๋แก่ ตัวจริง"

บันทึกไว้เป็นความทรงจำดีๆ ว่า ครั้งหนึ่งเคยเข้าไปสอนคอมพิวเตอร์ที่โรงงานโก๋แก่